မုိင္တုိင္ ၂၈
ဒီမုိင္တုိင္က ၂၈ တဲ့
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပတင္းတံခါးခ်ပ္
လွစ္ဖြင့္ၾကည့္မိရဲ႕
၀ါဆုိသမီးလုိ႔ေျပာေနစရာမလုိ
မိုးသားခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထဲမွာ
ကုိယ့္၀န္းက်င္ေတာင္ ပီပီျပင္ျပင္မထင္
စိတ္မွာလည္း တိမ္ေတြမွဳိင္းေနဆဲေပါ့….။
အရိပ္ထင္ေနတဲ့ အတိတ္ေကာင္ကုိ
ျပန္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့
မဲ့သလုိရြဲ႕သလုိမ်က္နွာေပါက္နဲ႕
ကုတ္ဖဲ့လုိက္ခ်င္ေပမဲ့
အဲဒီေကာင္က ေလထဲမွာ ေပၚလုိက္ေပ်ာက္လုိက္
တေကာက္ေကာက္လုိက္မိတဲ့ ဒီလူသာ ငမုိက္။
ခ်ိဳ႕ယြင္းေနေသာ အခ်က္မ်ားကုိ ျပင္ဆင္ဖုိ႕က
ရပ္ေနတဲ့ေနရာကေန လွည့္ျပန္လုိ႕မရ
ေရွ႕ၾကိဳၿပီးေတာ့လည္း ေျပးျပင္ထားခြင့္မရွိ
ပစၥဳပၸန္ဆုိတာ စကၠန္႕ပုိင္းရဲ႕ တခဏသာ
ဘ၀ ဆုိတာက အခ်ိန္ဇယားတစ္ခုေအာက္မွာ………..။
တဟင္း ဟင္း သက္ျပင္းေမာၾကီးခ်လုိက္
တအင္း အင္း ညည္းညဴေရရြတ္လုိက္
တဟင့္ ဟင့္ ငုိေၾကြးနာက်င္လုိက္
တဟား ဟား ရယ္ေမာေပ်ာ္ရြင္လုိက္နဲ႕
ဘ၀ ဆုိတာ …………….
ဘကုန္းနဲ႕ ၀လံုးေပါင္းစပ္ထားေသာ စကားလံုးတဲ့။
အဲဒီစာႏွစ္လံုးက ရုိးရုိးေလးပါပဲ
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ဇာတာေတြကသာ ဆန္းေနတာ
ကံေကာင္းတဲ့အခါ တခဏဆုိေပမဲ့
ၾကမၼာငင္တဲ့အခါ မမွ်မတနဲ႕ပါ
ဒီလုိေျပာေတာ့ အတၱသေဘာေတြတဲ့
လူပဲေလ………….
အနတၱဆုိတာ ၾကားဖူးေနေပမဲ့
ခက္တာက ပညတ္ေတြထဲမွာ
တုိင္ပတ္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား?
ေဘးဘီမျမင္နုိင္ေအာင္ တိမ္ဖံုးေနတဲ့ဒီစိတ္
တဖိတ္ဖိတ္နဲ႕ လွ်ံက်ေနဆဲ….
ေပၚလုိက္ေပ်ာက္လုိက္ အတိတ္ေနာက္
တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနတဲ့ ဒီငမုိက္
မွိဳင္းမိသလုိလုိနဲ႕
အလင္းရဲ႕ဟုိတဖက္မွာ
မွိန္းေမွးေနဆဲ……..
ဘ၀ဆုိတာကုိ
ဘ၀င္မက်နုိင္ေသးတဲ့သူ။
အတၱေတြတေပြ႕တပုိက္နဲ႕
အနတၱဆုိတာကုိ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္
ပညတ္ေတြရဲ႕လွည့္စားမွဳေအာက္မွာ
ျပားျပား၀ပ္ေနရတုန္း
ဘယ္မႏုႆမွ တားဆီးမရတဲ့
စီးေတာ္ၾကမၼာယာဥ္က
ဂ်ံဳးဂ်က္သံစြဲ
ခုတ္ေမာင္းထြက္ေနၿပီပဲ
မုိင္တုိင္ ၂၉ ဆီသုိ႕………။
ဒီငမုိက္ကေတာ့
ျပတင္းေဘးတုိက္ကေနေငး
ေမွးလုိက္မွိတ္လုိက္
အတၱဆုိတာ………
အနတၱဆုိတာ………..
ပညတ္ဆုိတာ……….ေတြနဲ႕
ရွဳပ္ယွက္ခတ္ေနဆဲ………….။
ဒီလိုသာဆုိ………..
ေသခ်ာေနတယ္
၀ဲေနရဦးမယ္
ဒီဂယက္ထဲမွာ………..။ ။
(ေရးၿပီးခ်ိန္။ ။ မနက္ ၄း၅၃ နာရီ၊ ၂.၇.၂၀၁၂)
ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျဖစ္ပ်က္ေတြ႕ဆံုခဲ့တာေတြနဲ႕ ကြ်န္မရဲ႔ စရုိက္တခ်ိဳ႕ကုိ ျပန္လည္စဥ္းစားမိတာေလးေတြ ခ်ေရးခဲ့တာပါ။
No comments:
Post a Comment