အခု..........မနက္သံုးနာရီေက်ာ္ပါၿပီ
သူခ်င္းေလးနားေထာင္လုိက္ ရုပ္ရွင္ေလးၾကည့္လုိက္ စာနဲနဲဖတ္လုိက္နဲ႕ ညေတြက အေမွာင္ေတြကုိ ၀ါးျမိဳေနဆဲ..........မုိးကလည္းသည္းလာတယ္...။
မုိးရြာသံေလးနားစြင့္ေနရင္း ေတာင္ေတာင္အီအီေလွ်ာက္ေတြးးးးးးးးရင္းနဲ႕ပဲ ဘာရယ္မဟုတ္ စုိက္ထားတဲ့ပန္းေလးေတြ မုိးေရတစ္ခါမွ မထိဖူးတာအေတြးေရာက္သြားရင္း
ပန္းပင္ေလးေတြကုိ ၀ရံတာမွာ သြားခ်ိတ္ေပးလုိက္တယ္။သဘာ၀မုိးေရက သာမန္ေလာင္းေပးတဲ့ေရထက္ အပင္ေတြကုိ ပုိၿပီးအားရွိေစမယ္လုိ႕ေတာ့ထင္တယ္။
အပင္ေလးေတြခ်ိတ္အၿပီး ျပန္အ၀င္မွာ.. အေတြးတစ္ခု၀င္လာတယ္........။ ဒီပန္းပင္ေလးေတြကေတာ့ သူတုိ႕အတြက္သတိတရ မုိးေရေတြကုိ ထိေတြ႕ခြင့္ေပးတဲ့ ကြ်န္မရွိေနခဲ့တယ္။
ကြ်န္မကေရာ.......... စစ္မွန္တဲ့လြတ္လပ္ျခင္းစိတ္မ်ိဳး
တဒဂၤေလး ခံစားဖူးခ်င္လုိက္တာ........။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ သံေယာဇဥ္အေနွာင္အဖြဲ႕ေတြနဲ႕ လြတ္ကင္းရာ............ဟုိး စိတ္ျငိမ္ရာေဒသတစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာ ရွင္သန္ခြင့္ရဖုိ႕.......... ပန္းပင္ေလးလုိ ေရႊ႕ေပးမဲ့သူဆုိတာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္မွ ျဖစ္လာနုိင္မွာ.... ကုိ္ယ့္အတြင္းအဇၨ်တၱေလာင္းရိပ္ေအာက္ကေန ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ရုန္းကန္ေျဖေလွ်ာ့နုိင္မွာသာ.................။
ဟင္းးးးးးးးးး သက္ျပင္းရွည္တစ္ခု မွဳတ္ထုတ္လုိက္ရင္း..............။
(အေၾကာင္းအရာ ၂ ခုက သက္ဆုိင္မွဳေတာ့ မရွိပါဘူး ေတြးမိတာေလး ေရးလိုက္တာ၊ စာလံုးေပါင္းမွားေနတာကုိ အမွတ္တရအေနနဲ႕ ဒီအတုိင္းပဲထားလုိက္တာ့မယ္၊ သီခ်င္းေရးတာ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ စိတ္စြဲရင္း မွားသြားတဲ့ သတ္ပံု.....)
