ဟင္းးးးး..........သက္ျပင္းေမာၾကီးခ်မိတယ္။ တစ္နွစ္ၿပီးလုိ႕ ေနာက္တစ္နွစ္ခရီးကုိဆက္ရဦးမွာပါလား။
အသက္ေတြသာ တစ္နွစ္တစ္နွစ္ ၾကီးရင့္ေနတယ္ စကၠန္႕ကုိ မိနစ္စား မိနစ္ကုိနာရီစား နာရီကုိ ေန႕ရက္ေတြစား ေန႕ကုိလစား လကုိနွစ္စားနဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ နားမေနတတ္တာက အခ်ိန္........။
အျမဲတမ္းနားနားၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ညွာတာလုိက္ စိတ္မာယာေတြရဲ႕ေစစားခ်က္ေနာက္လုိက္ေနရင္းနဲ႕
တစ္ေနရာထဲမွာရပ္ေနမိတာက ကြ်န္မ......။ အသက္ေတြ ၾကီးရင့္လာေပမဲ့ ခံစားတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားႏုႏုနဲ႕ အသြင္ျပင္ရင့္သေလာက္ က်င့္ရက္မွဳမရွိတဲ့ ဒီစိတ္ကုိ......?????....။
ကုိယ္သာလွ်င္ ကုိယ့္သခင္တဲ့.......။ ခုိတတ္တဲ့ ဒီသခင္နဲ႕ ဒီခႏၶာ ဒီဘ၀ နစ္ျမဳပ္မွာကုိ တေရးႏုိးေလတုိင္း ေယာင္ၿပီးစဥ္းစားမိတတ္ေပမဲ့ ႏုိးထလာရင္ အိပ္မက္တစ္ခုလုိ ေနျမဲတုိင္း ပံုမွန္ဆက္လည္ပတ္ေနတုန္း.........။ တေန႕တေန႕ အျပံဳးေတြ သိပ္ၿပီး အဓိပၸါယ္မရွိေတာ့တာကုိေတာ့
ကုိယ့္ကုိယ္သာ အသိဆံုး............။ ၾကိဳးစားရဦးမွာပါလား အဖက္ဖက္က ဘာမွ မျပည့္စံုေသးတဲ့ဘ၀
ပညာ၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ၊ ဥစၥာ၊ ဒါန ဘာတစ္ခုမွ ဘာမွ မရွိေသးေတာ့ ရင္ေလးတယ္။ ဒီလုိခဏေလးေတြးမိခ်ိန္ဆုိတာ ခဏဆုိတာမွ ခဏ.........။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေနျမဲဘ၀အတုိင္း နစ္ေမ်ာေပ်ာ္၀င္ေနမိဦးမွာလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္သာ အသိဆံုးမုိ႕.......ခက္လွခ်ည္ရဲ႕လုိ႕လည္း မညည္းညဴရဲေတာ့ပါဘူး............။
အားလံုးပဲ ေတြေ၀မိန္းေမာတတ္ျခင္း ကင္းလြတ္ၾကပါေစ။
No comments:
Post a Comment